زندگی در 4 اینچ!

داشتم به این فکر می کردم که چرا تو یه مهمونی یا یه دور همی بعد از چند دقیقه، بحث به سمت سیاست و یا ... می ره؟ فلان آقا می گه « امروز x میلیارد تومن اختلاس شد » اون یکی می گه « تو فلان استان زلزله اومد و مردم از بی کفایتی مسئولین مُردن! » یکی دیگه می گه « مملکت بدبختیه؛ پر از دروغه و .. »؛ فک می کنم هر خانواده ای یا طایفه ای یا گروهی که دور هم جمع می شن امکانش خییییییلی کمه از این دست حرف ها توش نباشه!! بعضی ها پا رو فراتر می ذارن، به نقد - که چه عرض کنم - و تخریب دین و پیامبر و وحی و... می پردازن و چنان استدلال می کنن که انگار 10 تا دکتری « قران و حدیث » دارن!

واقعا چند وقته برام سؤاله! آیا توی این مملکت هیچ خوبی وجود نداره - که اون ها رو بیان کنیم- ؟ آیا خودمون دغدغه ها و آرمان های بلندی نداریم که دربارش صحبت کنیم؟ آیا در طول هفته یا ماه یا سال!! دو کتاب خوب نمی خونیم که توی جمع دربارش حرف بزنیم؟

زندگی بعضی افراد خلاصه شده توی یه صفحه ی 4 اینچی!! و فکر می کنن تمام دنیا همین جاست! دقیقا همین جا! و جالب این که هیییچ استدلالی رو هم غیر صفحه موبایلشون قبول نمی کنن! این افراد انحصارگرای مطلق اند!! دیکتاتور محض!

حداکثر افرادی که از این فضاها استفاده می کنن، 40 میلیونه! 50 درصد مردم! 50 درصد دیگه ممکنه روحشونم خبر نداشته باشه! و واقعا بعضی خبرها و عکس ها و فیلم و... که پخش می شن هییییییچ سندی دال بر معتبر بودنشون نیست! یه کم مواظب [ تر ] باشیم و دغدغه های سطح پایین خودمون رو توی صورت تمیز یه نفر تف! نکنیم!!

ژست روشنفکری نگیریم! هیچ سایت خبری و هییچ اخباری تو هیچ جای دنیا یه نفر رو باسواد نکرده!

 

پ ن: من بوسه را به فلسفه ترجیح می دهم ( رضا شیبانی اصل )

 

التماس دعا

کفشهایم کو؟...