کارهایی کوچک اما بزرگ

داشتم کتاب «جای پای زینب "س" در اربعین» رو می‌خوندم. نویسنده قبلا سفرنامه حج رو هم نوشته بود. اما به گفته خودش اربعین با حج متفاوت است. صفحه 86 و 87 می‌نویسد:

یکی از کارهایی که افراد ضعیف‌تر چه به لحاظ مالی یا بدنی انجام می‌دهند، عطر زدن بر لباس زُوّار است. اینجا نوازش با عطر و معطّر نمودن لباس زائران بسیار در خور توجه است [...]

به عبارتی در این مسیر کوچکترین کارها اثر شگرفی دارد. به نظرم مسئولیت پذیری در جامعه هم دقیقا همین است. هرکس به اندازه خود و توان خود هر چه می‌تواند انجام دهد. 

چند وقت پیش جمله‌ای از رهبر انقلاب خواندم، که در جمهوری اسلامی هرکس هرجا کاری برعهده دارد آنجا را مرکز دنیا بداند. (نقل به مضمون). چون توی مسیر است و در این مسیر کوچکترین کارها هم یک خدمت بزرگ محسوب می‌شود و گامی مهم به حساب می‌آید.

الگوگیری از اربعین یعنی همین!